ACTIVIDADE 8:

ACTIVIDADE8:

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE8.

Os conceptos están definidos na páxina 48 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:
(0.75 puntos) Tarxeta de rede. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados os conectores.
(0.75 puntos) Concentrador e conmutador. Busca unha imaxe de cada un na rede.
(0.5 puntos) Punto de acceso. Busca unha imaxe na rede.
(1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as suas partes.



CARTÓN DE REDE:

Para que un computador poida establecer comunicación con outros ordenadore ou dispositivos,debe dispoñer dunha targeta ou adaptador de rede (hardware) e, por suposto, ter instalado o seu conrolador (software) no sistema operativo para que se poida utilizar.                                                                                                Ás targetas de rede tamén llas denomina NIC (Network Interface Card), posto que ofrecen unha interface de rede, cuxo conector é distinto dependendo do tipo de cableado; o máis utilizado é o conector RJ-45, necesario para o cableado UTP. Tamén existen cartóns de rede inalámbricas que transmiten a información por ondas electromagnéticas e, por tanto, non necesitan conectores nin cables. Estes cartóns poden levar unha pequena antena para aumentar a intensidade do sinal e mellora así a transferencia.

CONCENTRADOR E CONMUTADOR:

Os concentradores e conmutadores son dispositivos que interconectan os cables de rede. A función de cada un é a siguente:
Concentrador ou hub. A este dispositivo chegan todos os cables de rede, un por cada computador ou dispositivo, actuando de ponte. Cando un computador envía información, o concentador a reenvía a todos, para que o destinatario tómea e o resto refúguea.
Conmutador oswitch. Ten características similares ao hub, pero con algunhas outras funcións engadidas. Unha delas é que, ademais de servir de ponte para laconexión de todos os computadores, é capaz de identificar os equipos que ten conectados, polo que non necesita enviar a información a todos eles, senón só ao destinatario. Evítase así sobrecargar a rede e a colisión de datos.
Outra diferenza é que, ademais de equipos, permite interconectar redes do mesmo tipo.
Na actualidade, utilízanse mayoritarimente os switch, que adoitan ofrecer, ademais dos conectores RJ-45 para redes cableadas, tecnoloxía Wi-Fi paraconexións inalámbricas.

PUNTO DE ACCESO:

Nunha rede de área local cableada, tamén é posible instalar un punto de acceso inalámbrico de maneira que, ademais dos computadores conectados por cable, póidanse conectar á rede outros dispositivos de forma inalámbrica.

CABLEADO DE REDE:

•  O cable é un dos medios de conexión utilizado nas redes para transmitir datos. Existen diferentes tipos de cable:
  -Cableado coaxial.Está formado por un fío conductor central, protexido das correntes eléctricas externas por unha malla de cobre.es similar ao que se usa para a antena da televisión, aínda que está en desuso.-Cableado de par trenzado.Está constituído por catro pares de fíos.Cada par está entrelazado para diminuír a transferencia eléctrica e evitar que se axuste o sinal nos pares. Dentro deste cableado distínguense os siguientos tipo:
• -UTP. É un clable non apantallado. É de baixo custo pero sensible a interferencias, polo que produce máis erros que outros cables.
  
  
  -STP. É un cable apantallado, é dicir, ten unha malla metálica ao redor do cable que o protexe das interferencias electromagnéticas.
  
  
  
  
  -FTP. É un cable apantallado con blindaxe global que posúe unha pantalla condutora en forma trenzada. Mellora a protección fronte ás interferencias con respecto ás anteriores.  Existen diversas categorías de clables, dependendo da súa velocidade de transmisión . As que están en uso son: categorría 5(100Mbps), categoria6 (1Gbps), categoria 7(10Gbps) e categoría 8, que esta en fase de desenvolvemento. O cableado de par trenzado utiliza conectores RJ-45.
• 
   
  
  
  
  
  
  
   -Cable de fibra óptica. É unha fibra moi fina de material transparente, vidro ou material plástico, pola que se envía un feixe de luz. Estes cables constan dun grupo de fibras ópticas protexidas con hiladuras de aramida para facelos resistentes á tracción, ademais de estar protexidos por varios revestimentos. Os conectores máis utilizados na fibra óptica para redes de área local son ST, LC, FC e SC.
  
  

 

TEMA 2:

GOOGLE SITES

actividade2

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 32 e 33 do libro (non é necesario buscar información adicional, excepto no punto 1) e son os seguintes:

• Superordenador Mare Nostrum. Busca información (aprox 15 liñas) e imaxe na rede.
• Tablets. Busca imaxe na rede.
• Smartphones. Busca imaxe na rede. 

actividade4

 Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 36 e 37 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• RAM. Busca imaxe na rede.
• Memoria caché.
• Memoria virtual.
• Memoria ROM-BIOS.
• Memoria RAM-CMOS. 

 actividade 6:
 Impresora 3D.
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). 

• Buscando a información na rede redacta aproximadamente 25 liñas explicando o seu principio de funcionamento, tipos e aplicacións. 
• Engade un vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible).  

O proceso de impresión tridimensional é, fundamentalmente, en ir creando un prototipo capa por
capa e desde abaixo ata arriba. Para iso a máquina deposita unha capa de plástico en po, compáctase
a zona que lle indica o computador e vólvese a repetir o proceso colocando unha capa sobre outra
ata que se completa a peza.
As máis famosas impresoras tridimensionales o que fan é tomar un arquivo .CAD en .STL, que é
unha versión en monocromo, ou un .VRML, que é unha versión a cor. Os dous realízanse co
proceso anteriormente explicado, no que se van compactando capa a capa.

Estereolitografía
Foi o primeiro método concibido. Consiste na aplicación dun láser ultravioleta a unha resina
sensible á luz contida nun cubo. O láser vai solidificando a resina en capas ata que o obxecto
adquire a forma desexada.
Impresión por láser
Máis coñecido polo seu nome en inglés (selective laser sintering ou SLS), este método consiste na
compactación do material co que se quere construír o obxecto -material que se atopará pulverizado
a unha temperatura próxima á fundición- a través da aplicación dun láser.
.
Impresión por deposición de material fundido
Este método consiste na expulsión por parte da máquina dun material fundido sobre un espazo
plano.
APLICACIÓNS:
• Úsase para a mediciña. É común ver a fabricación de prótese para discapacitados fáciles de
implantar, como pernas plásticas, orellas postizas, cubertas para a cara.
• Pezas espaciais. A NASA prevé enviar impresoras 3D ao espazo para que os astronautas
fabriquen as pezas que necesiten. Isto permitiría que dalgunha maneira puidésense
teletransportar obxectos para os habitantes da Estación Espacial Internacional,
• Arte. O campo no que a creatividade xoga sempre o papel fundamental non tardou en adoptar esta nova tecnoloxía

Tema 1. Sociedade do Coñecemento. Intelixencia Artificial

Tema 1. Sociedade do Coñecemento. Intelixencia Artificial

• Definición de Intelixencia Artificial explicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías.
• Obxectivos básicos.
• Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.
• Definición de Recoñecemento de Visión.
• Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.
• Definición de Redes Neuronais.
• Definición de Sistemas Inductivos.

Definición de Intelixencia Artificial explicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías.

Poderiamos dicir que a Intelixencia Artificial está formada por unha serie de técnicas e metodoloxías encamiñadas a resolver problemas non estruturados que necesitan do coñecemento para a súa resolución xa que carecen dunha resposta inmediata e mesmo presentan máis dunha solución como consecuencia da existencia de incerteza ou ambigüidade nos resultados finais ou parciais. Para a resolución dos devanditos problemas, a Intelixencia Artificial recorre aos algoritmos ou ás regras heurísticas.

Obxectivos básicos.

A Intelixencia Artificial é unha rama da Informática, xurdida ao redor dos anos cincuenta, que persegue á vez dous obxectivos básicos:
1.- Estudar o comportamento intelixente dos seres humanos, incluíndo tanto o aspecto cognoscitivo como o perceptual, co fin de simulalo nun computador.
2.- Facer máquinas intelixentes e programas capaces de imitar o comportamento humano intelixente, é dicir que poidan realizar as operacións humanas de ver, oír, falar, razoar, xulgar, comprender, aprender da experiencia e comunicarse como o fan as persoas humanas.

Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.

Os sistemas de procesamiento da linguaxe natural son sistemas de sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir, trátase de sistemas nos que o usuario introduce os datos no computador utilizando o mesmo linguaxe que utiliza para comunicarse con outras persoas, o computador codifica esa información en linguaxe de máquina para
podela procesar e, unha vez procesada, xerar a saída adecuada en linguaxe natural.

Definición de Recoñecemento de Visión.

Os sistemas de recoñecemento da visión son programas de computador que realizan tarefas de tratamento de imaxes, para manipulalas, realizar traballos de creatividade, publicidade, edición, controlar procesos industriais, de seguridade, etc., mediante a incorporación da capacidade visual a un computador para que sexa capaz de identificar o que ve. O seu estudo céntrase principalmente no desenvolvemento de sensores capaces de observar a contorna e de poder transmitir o que observan a un robot, co fin de que este retroaliméntese continuamente, en tempo real, e poida cambiar as operacións que realiza en función dos cambios na contorna.

Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.

Os sistemas baseados no coñecemento son programas informáticos que conteñen o coñecemento dun dominio específico dunha forma explícita e separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre os coñecementos que posúe o sistema sobre o dominio e os mecanismos de explotación que utiliza o sistema para chegar a establecer as súas conclusións. Cando o coñecemento que contén o sistema baseado no coñecemento é proporcionado por persoas expertas no dominio, atopámonos ante os sistemas expertos.
Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso de razoamento dos expertos humanos e proporcionan marcos de decisión co tipo de consello similares aos que se recibirían dun experto humano.

Definición de Redes Neuronais.

As redes neuronais son sistemas simulan o proceso de recoñecemento do cerebro humano e do mesmo xeito que as neuronas biolóxicas, estes sistemas están deseñados para aprender da observación e a repetición. As redes neuronais tratan de resolver de forma eficiente problemas nos cales a información é difusa, incerta, contraditoria ou errónea. En consecuencia como os problemas susceptibles de ser resoltos mediante a metodoloxía das redes neuronais son: problemas de optimización, problemas de recoñecemento e problemas de xeneralización.

Definición de Sistemas Inductivos.

Os sistemas inductivos xeran unha árbore de decisión a partir dun conxunto de exemplos que constitúen o conxunto de adestramento. É dicir, trátase de sistemas que parten dun conxunto de exemplos segundo un atributo, e van seleccionando ata que todos os exemplos do subconjunto elixido pertenzan a unha mesma clase conduzan a un mesmo resultado. Estes sistemas son útiles en aplicacións simples onde o conxunto de adestramento é relativamente completo e exacto, coñécense todos os datos e as súas solucións. Dentro do conxunto de sistemas inductivos cabe destacar os sistemas de razoamento baseado en casos (RBC) que recuperan a experiencia relevante (feitos e solucións históricos) anterior, da que se dispón, para solucionar novos problemas que presentan características similares. O proceso que seguen é o seguinte: en primeiro lugar indícanse as características do problema para resolver; a partir delas o sistema realiza unha procura na base de casos que posúe ata atopar casos similares ao presentado; posteriormente, a solución dos casos atopados adáptanse ao problema exposto e na medida en que dita solución sexa aceptada polo usuario, engadirase á base de casos, para poder ser examinado cando se expoña un novo problema ao sistema. Os sistemas RBC son adecuados para aqueles problemas que se caracterizan por: existir moita experiencia, a experiencia no dominio é valiosa e difícil de adquirir, o coñecemento pode ser capturado a través de casos, a creatividade e sentido común son partes do proceso de resolución do problema e o coñecemento é difícil de representar mediante regras.

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA

• Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro.
• Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática.
• Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina.
• Aplicacións á producción e almacenamento de enerxía.
• Avances en Ciencias de Materiais.
• Fabricación a nivel nanométrico.
• Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.
• Contribución á seguridade.
• Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías. 

Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro.

 A nanotecnoloxía non é unha tecnoloxía específi ca; nin sequera un grupo de tecnoloxías ben defi nidas. A nanotecnoloxía é máis ben un campo moi amplo e heteroxéneo da tecnoloxía no que se dei- señan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas mantendo un control sobre o tamaño e a forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ó macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de tal maneira que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.
A nanotecnoloxía utiliza un amplo rango de disciplinas científi co-técnicas co fi n de estudar materiales, partículas e estruturas que implican a creación ou presenza de elementos que teñen polo menos unha dimensión espacial inferior aos 100nm, sendo un nanómetro a millonésima parte dun milímetro. Os materiais constituídos por estruturas tan pequenas, a miúdo presentan propiedades distintas aos materiais tradicionais independentemente de que estean compostos polos mesmos constituíntes químicos. Por exemplo, poden presentar novas propiedades mecánicas, ópticas, químicas, magnéticas ou electrónicas.

Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática.

Desta maneira, a nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de moi alta densidade de registro (por exemplo, 1 Terabit/polgada2) e as novas tecnoloxías de visualización a base de plásticos flexibles. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica molecular ou biomolecular, a espintrónica e a informática cuántica abrirán novos horizontes á tecnoloxía informática. A nanoelectrónica estará na orixe dunha nova xeración de computadores, teléfonos, automóbiles, electrodomésticos e calquera sistema de automatización necesario en calquera equipo de aplicación industrial ou doméstico.

Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina.

 No caso da nanobiotecnología, está a combinarse a enxeñería a nivel molecular coa bioloxía, ben manipulando directamente sistemas vivos, ou creando biochips como os que xa se están produciendo na actualidade inspirados en materiais biolóxicos. Nun futuro próximo, a nanobiotecnología proveranos con novas innovacións extraordinarias no campo do medicamento por exemplo, con novos sistemas de diagnóstico miniaturizados que poderían implantarse e utilizarse na detección precoz de enfermedades, recubrimientos e nanocompuestos desenvolvidos mediante o recurso ás nanotecnoloxías, non exclusivamente en a súa produción senón nos conceptos de deseño dos materialles constituíntes, que mellorarán a bioactividad e biocompatibilidad dos implantes, novas matrices soporte capaces de auto estruturarse que están a facilitar o desenvolvemento de unha nova xeración de materiais no ámbito da ingeniería de tecidos e dos materiais biomiméticos, abrindo a posibilidade, a longo prazo, de conseguir a síntese de órganos de substitución. Están a desenvolverse novos sistemas de administración dirixida de medicamentos e recentemente conseguiuse levar e introducir nanopartículas ao interior de células cancerosas para o seu tratamento, por exemplo, mediante calor.

Aplicacións á producción e almacenamento de enerxía.

 Tamén o campo da produción e almacenamento de enerxía poderá benefi ciarse, por exemplo, de os novos desenvolvementos en pilas de combustible ou sólidos lixeiros nanoestructurados que teñen o potencial para un almacenamento efi caz do hidróxeno. Están a desenvolverse tamén células solares fotovoltaicas efi caces e de baixo custo (por exemplo a «pintura solar»). Os avances no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán aforros enerxéticos a través dunha mellora dos illamentos, do transporte e dunha iluminación máis efi caz.

Avances en Ciencias de Materiais. 

 Os avances da ciencia dos materiais mediante o recurso ás nanotecnoloxías son de gran alcance e o seu impacto deixarase sentir en case todos os sectores. As nanopartículas xa se empregan para reforzar materiais ou funcionalizar cosméticos. Recórrese ao uso de nanoestructuras superfi ciales para conseguir superfi cies resistentes ao relado, hidrófugas, limpas ou estériles. O enxerto selectivo de moléculas orgánicas a través da nanoestructuración superfi cial permitirá avanzar na fabricación de biosensores e de dispositivos electrónicos moleculares. Así mesmo, pódense mellorar e facer avanzar enormemente os rendementos dos materiais en condicións extremas, coas consecuentes aplicacións nos sectores espacial e aeronáutico.

Fabricación a nivel nanométrico.

 A fabricación a nivel nanométrico esixe un novo enfoque interdisciplinar tanto na investigación como nos procesos de fabricación. Conceptualmente considéranse dúas vías de traballo: a primeira consiste na miniaturización dos microsistemas denominado enfoque «de arriba abaixo» ou «top down» e a segunda, en imitar a natureza mediante o desenvolvemento de estruturas a partir dos niveis atómico e molecular denominado enfoque «de abaixo arriba» ou «bottom-up». O primeiro podería describirse como un proceso de ensamblaxe, o segundo como un proceso de síntese. O enfoque de abaixo a arriba atópase en fase inicial de desenvolvemento, pero o seu impacto potencial é de gran alcance e podería alterar as rutas actuais de produción.

Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.

A investigación sobre os alimentos, a auga e o medio ambiente tamén pode benefi ciarse das nanotecnoloxías con, por exemplo, o desenvolvemento de instrumentos para detectar e neutralizar a presencia de microorganismos ou praguicidas. Mediante novas técnicas de nanoetiquetado miniaturizado podría realizarse o seguimento desde orixe dos alimentos importados. O desenvolvemento de métodos de recuperación baseados no uso de nanotecnoloxías (por exemplo, técnicas foto-catalíticas) permiten paliar e limpar o efecto da contaminación e outros danos ambientais (por exemplo, contami-
nación por petróleo da auga ou do chan).

Contribución á seguridade. 

A contribución á seguridade poderá realizarse a través de, por exemplo, novos sistemas de detección de alta especifi cidad de alerta precoz ante axentes químicos ou biolóxicos, sensibles ata o nivel molecular. O nanoetiquetado dos billetes de banco podería contribuír á protección da propiedade. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográfi cas para a comunicación de datos.

Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.

 Xa se comercializaron varios produtos desenvolvidos a través das nanotecnoloxías. Trátase de produtos sanitarios (vendaxes, válvulas cardíacas, etc.), compoñentes electrónicos, pintura resistente ao relado, equipos deportivos, teas antiarrugas e antimanchas e lociones solares. Os analistas cifran o mercado deste tipo de produtos na actualidade en aproximadamente 2.500 millóns de euros, pero opinan que ascenderá por centos de miles de millóns de euros para o ano 2010 e a un billón deas-
pués desa data.