domingo, 6 de decembro de 2015

ACTIVIDADE 10:



ACTIVIDADE10.PDF

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE10.                                                                                                    Os conceptos están definidos nas páxinas 51 e 53 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:
Navegadores GPS. Busca unha imaxe na rede.
Google Glass. Busca unha imaxe na rede.
Smart Watch. Busca unha imaxe na rede.


Navegadores GPS:

O GPS (Global Positioning System) é un sistema que permite determinar a posición dun obxecto ou dunha persoa, en calquera lugar do planeta, cunha precisión de poucos metros ou, mesmo, centímetros.
A tecnoloxía GPS está baseada na utilización de 24 satélites cuxas órbitas están sincronizadas para cubrir toda a superficie terrestre.
Os navegadores GPS dispoñen dun receptor GPS capaz de recibir os sinais dos satélites. Unha vez que o receptor ten o sinal de catro satélites, polo menos, o navegador é capaz de determinar cal é a súa posición por triangulación.
Os navegadores dispoñen de cartografía e software específico para situar as coordenadas do GPS sobre o mapa, analizar as posibles rutas para chegar a un destino concreto e planificar a que consideren máis adecuada segundo os criterios que o usuario especifique.Devanditos navegadores poden estar integrados, en vehículos e teléfonos intelixentes, ou ben como dispositivos independentes, sendo algúns dos modelos máis estendidos Navman e Tom Tom Navigator.






Google Glass:
Google Glass son unhas lentes de alta tecnoloxía, desenvolvidas por Google, que funcionan como asistente virtual utilizando realidade aumentada. Conectan ao usuario co seu teléfono intelixente a través da voz e a imaxe móstrase nunha pequena pantalla incorporada. Esta pantalla está conectada a unha cámara, un micrófono e un altofalante. Mediante unha conexión Wifi e Bloetooth, as lentes poden comunicarse con outros dispositivos e aplicacións da internet.
Utilizan unha versión reducida do sistema operativo Android. Algunhas das súas aplicacións son tomar fotos, gravar vídeos,navegar por Internet e usar a maioría das aplicacións de Google.





Smart Watch:
Un reloxo intelixente (Smart Watch) é un reloxo de oulsera que integra funcións similares ás dun teléfono intelixente ou un computador portátil. Utiliza a tecnoloxía Wi-Fi, Bloetooth ou conexión móbil para conectarse a Internet e intercambiar información con outros dispositivos.
Estes dispositivos poden incluír características como o acelerómetro, altímetro, barómetro, compás, cronógrafo, equipo de mergullo, calculadora, teléfono móbil, GPS, pantalla gráfica, altofalante, axenda, etc.
Doutra banda, estes reloxos  inclúen o seu propio sistema de aplicacións, que adoitan estar relacionadas coa saúde e o deporte, a prodoctividad, os contidos multimedia, os xogos e o acceso a redes sociais.















luns, 30 de novembro de 2015

ACTIVIDADE 8:



ACTIVIDADE8:

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE8.

Os conceptos están definidos na páxina 48 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:
(0.75 puntos) Tarxeta de rede. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados os conectores.
(0.75 puntos) Concentrador e conmutador. Busca unha imaxe de cada un na rede.
(0.5 puntos) Punto de acceso. Busca unha imaxe na rede.
(1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as suas partes.



CARTÓN DE REDE:

Para que un computador poida establecer comunicación con outros ordenadore ou dispositivos,debe dispoñer dunha targeta ou adaptador de rede (hardware) e, por suposto, ter instalado o seu conrolador (software) no sistema operativo para que se poida utilizar.                                                                                                Ás targetas de rede tamén llas denomina NIC (Network Interface Card), posto que ofrecen unha interface de rede, cuxo conector é distinto dependendo do tipo de cableado; o máis utilizado é o conector RJ-45, necesario para o cableado UTP. Tamén existen cartóns de rede inalámbricas que transmiten a información por ondas electromagnéticas e, por tanto, non necesitan conectores nin cables. Estes cartóns poden levar unha pequena antena para aumentar a intensidade do sinal e mellora así a transferencia.





CONCENTRADOR E CONMUTADOR:

Os concentradores e conmutadores son dispositivos que interconectan os cables de rede. A función de cada un é a siguente:
Concentrador ou hub. A este dispositivo chegan todos os cables de rede, un por cada computador ou dispositivo, actuando de ponte. Cando un computador envía información, o concentador a reenvía a todos, para que o destinatario tómea e o resto refúguea.
Conmutador oswitch. Ten características similares ao hub, pero con algunhas outras funcións engadidas. Unha delas é que, ademais de servir de ponte para laconexión de todos os computadores, é capaz de identificar os equipos que ten conectados, polo que non necesita enviar a información a todos eles, senón só ao destinatario. Evítase así sobrecargar a rede e a colisión de datos.
Outra diferenza é que, ademais de equipos, permite interconectar redes do mesmo tipo.
Na actualidade, utilízanse mayoritarimente os switch, que adoitan ofrecer, ademais dos conectores RJ-45 para redes cableadas, tecnoloxía Wi-Fi paraconexións inalámbricas.






PUNTO DE ACCESO:

Nunha rede de área local cableada, tamén é posible instalar un punto de acceso inalámbrico de maneira que, ademais dos computadores conectados por cable, póidanse conectar á rede outros dispositivos de forma inalámbrica.











CABLEADO DE REDE:

  •  O cable é un dos medios de conexión utilizado nas redes para transmitir datos. Existen diferentes tipos de cable:
    -Cableado coaxial.Está formado por un fío conductor central, protexido das correntes eléctricas externas por unha malla de cobre.es similar ao que se usa para a antena da televisión, aínda que está en desuso.-Cableado de par trenzado.Está constituído por catro pares de fíos.Cada par está entrelazado para diminuír a transferencia eléctrica e evitar que se axuste o sinal nos pares. Dentro deste cableado distínguense os siguientos tipo:
  • -UTP. É un clable non apantallado. É de baixo custo pero sensible a interferencias, polo que produce máis erros que outros cables.
    -STP. É un cable apantallado, é dicir, ten unha malla metálica ao redor do cable que o protexe das interferencias electromagnéticas.

    -FTP. É un cable apantallado con blindaxe global que posúe unha pantalla condutora en forma trenzada. Mellora a protección fronte ás interferencias con respecto ás anteriores.  Existen diversas categorías de clables, dependendo da súa velocidade de transmisión . As que están en uso son: categorría 5(100Mbps), categoria6 (1Gbps), categoria 7(10Gbps) e categoría 8, que esta en fase de desenvolvemento. O cableado de par trenzado utiliza conectores RJ-45.

  •  






     -Cable de fibra óptica. É unha fibra moi fina de material transparente, vidro ou material plástico, pola que se envía un feixe de luz. Estes cables constan dun grupo de fibras ópticas protexidas con hiladuras de aramida para facelos resistentes á tracción, ademais de estar protexidos por varios revestimentos. Os conectores máis utilizados na fibra óptica para redes de área local son ST, LC, FC e SC.
 

venres, 13 de novembro de 2015

TEMA 2:

GOOGLE SITES

actividade2
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 32 e 33 do libro (non é necesario buscar información adicional, excepto no punto 1) e son os seguintes:
  • Superordenador Mare Nostrum. Busca información (aprox 15 liñas) e imaxe na rede.
  • Tablets. Busca imaxe na rede.
  • Smartphones. Busca imaxe na rede. 

actividade4

 Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 36 e 37 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

  • RAM. Busca imaxe na rede.
  • Memoria caché.
  • Memoria virtual.
  • Memoria ROM-BIOS.
  • Memoria RAM-CMOS. 
 actividade 6:
 Impresora 3D.
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). 

  • Buscando a información na rede redacta aproximadamente 25 liñas explicando o seu principio de funcionamento, tipos e aplicacións. 
  • Engade un vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible).  


O proceso de impresión tridimensional é, fundamentalmente, en ir creando un prototipo capa por
capa e desde abaixo ata arriba. Para iso a máquina deposita unha capa de plástico en po, compáctase
a zona que lle indica o computador e vólvese a repetir o proceso colocando unha capa sobre outra
ata que se completa a peza.
As máis famosas impresoras tridimensionales o que fan é tomar un arquivo .CAD en .STL, que é
unha versión en monocromo, ou un .VRML, que é unha versión a cor. Os dous realízanse co
proceso anteriormente explicado, no que se van compactando capa a capa.

Estereolitografía
Foi o primeiro método concibido. Consiste na aplicación dun láser ultravioleta a unha resina
sensible á luz contida nun cubo. O láser vai solidificando a resina en capas ata que o obxecto
adquire a forma desexada.
Impresión por láser
Máis coñecido polo seu nome en inglés (selective laser sintering ou SLS), este método consiste na
compactación do material co que se quere construír o obxecto -material que se atopará pulverizado
a unha temperatura próxima á fundición- a través da aplicación dun láser.
.
Impresión por deposición de material fundido
Este método consiste na expulsión por parte da máquina dun material fundido sobre un espazo
plano.
APLICACIÓNS:
• Úsase para a mediciña. É común ver a fabricación de prótese para discapacitados fáciles de
implantar, como pernas plásticas, orellas postizas, cubertas para a cara.
• Pezas espaciais. A NASA prevé enviar impresoras 3D ao espazo para que os astronautas
fabriquen as pezas que necesiten. Isto permitiría que dalgunha maneira puidésense
teletransportar obxectos para os habitantes da Estación Espacial Internacional,
• Arte. O campo no que a creatividade xoga sempre o papel fundamental non tardou en adoptar esta nova tecnoloxía




luns, 9 de novembro de 2015

Tema 1. Sociedade do Coñecemento. Intelixencia Artificial

Tema 1. Sociedade do Coñecemento. Intelixencia Artificial

  • Definición de Intelixencia Artificial explicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías.
  • Obxectivos básicos.
  • Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.
  • Definición de Recoñecemento de Visión.
  • Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.
  • Definición de Redes Neuronais.
  • Definición de Sistemas Inductivos.
Definición de Intelixencia Artificial explicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías.

Poderiamos dicir que a Intelixencia Artificial está formada por unha serie de técnicas e metodoloxías encamiñadas a resolver problemas non estruturados que necesitan do coñecemento para a súa resolución xa que carecen dunha resposta inmediata e mesmo presentan máis dunha solución como consecuencia da existencia de incerteza ou ambigüidade nos resultados finais ou parciais. Para a resolución dos devanditos problemas, a Intelixencia Artificial recorre aos algoritmos ou ás regras heurísticas.

Obxectivos básicos.
A Intelixencia Artificial é unha rama da Informática, xurdida ao redor dos anos cincuenta, que persegue á vez dous obxectivos básicos:
1.- Estudar o comportamento intelixente dos seres humanos, incluíndo tanto o aspecto cognoscitivo como o perceptual, co fin de simulalo nun computador.
2.- Facer máquinas intelixentes e programas capaces de imitar o comportamento humano intelixente, é dicir que poidan realizar as operacións humanas de ver, oír, falar, razoar, xulgar, comprender, aprender da experiencia e comunicarse como o fan as persoas humanas.

Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.
Os sistemas de procesamiento da linguaxe natural son sistemas de sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir, trátase de sistemas nos que o usuario introduce os datos no computador utilizando o mesmo linguaxe que utiliza para comunicarse con outras persoas, o computador codifica esa información en linguaxe de máquina para
podela procesar e, unha vez procesada, xerar a saída adecuada en linguaxe natural.

Definición de Recoñecemento de Visión.
Os sistemas de recoñecemento da visión son programas de computador que realizan tarefas de tratamento de imaxes, para manipulalas, realizar traballos de creatividade, publicidade, edición, controlar procesos industriais, de seguridade, etc., mediante a incorporación da capacidade visual a un computador para que sexa capaz de identificar o que ve. O seu estudo céntrase principalmente no desenvolvemento de sensores capaces de observar a contorna e de poder transmitir o que observan a un robot, co fin de que este retroaliméntese continuamente, en tempo real, e poida cambiar as operacións que realiza en función dos cambios na contorna.

Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.
Os sistemas baseados no coñecemento son programas informáticos que conteñen o coñecemento dun dominio específico dunha forma explícita e separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre os coñecementos que posúe o sistema sobre o dominio e os mecanismos de explotación que utiliza o sistema para chegar a establecer as súas conclusións. Cando o coñecemento que contén o sistema baseado no coñecemento é proporcionado por persoas expertas no dominio, atopámonos ante os sistemas expertos.
Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso de razoamento dos expertos humanos e proporcionan marcos de decisión co tipo de consello similares aos que se recibirían dun experto humano.

Definición de Redes Neuronais.
As redes neuronais son sistemas simulan o proceso de recoñecemento do cerebro humano e do mesmo xeito que as neuronas biolóxicas, estes sistemas están deseñados para aprender da observación e a repetición. As redes neuronais tratan de resolver de forma eficiente problemas nos cales a información é difusa, incerta, contraditoria ou errónea. En consecuencia como os problemas susceptibles de ser resoltos mediante a metodoloxía das redes neuronais son: problemas de optimización, problemas de recoñecemento e problemas de xeneralización.

Definición de Sistemas Inductivos.
Os sistemas inductivos xeran unha árbore de decisión a partir dun conxunto de exemplos que constitúen o conxunto de adestramento. É dicir, trátase de sistemas que parten dun conxunto de exemplos segundo un atributo, e van seleccionando ata que todos os exemplos do subconjunto elixido pertenzan a unha mesma clase conduzan a un mesmo resultado. Estes sistemas son útiles en aplicacións simples onde o conxunto de adestramento é relativamente completo e exacto, coñécense todos os datos e as súas solucións. Dentro do conxunto de sistemas inductivos cabe destacar os sistemas de razoamento baseado en casos (RBC) que recuperan a experiencia relevante (feitos e solucións históricos) anterior, da que se dispón, para solucionar novos problemas que presentan características similares. O proceso que seguen é o seguinte: en primeiro lugar indícanse as características do problema para resolver; a partir delas o sistema realiza unha procura na base de casos que posúe ata atopar casos similares ao presentado; posteriormente, a solución dos casos atopados adáptanse ao problema exposto e na medida en que dita solución sexa aceptada polo usuario, engadirase á base de casos, para poder ser examinado cando se expoña un novo problema ao sistema. Os sistemas RBC son adecuados para aqueles problemas que se caracterizan por: existir moita experiencia, a experiencia no dominio é valiosa e difícil de adquirir, o coñecemento pode ser capturado a través de casos, a creatividade e sentido común son partes do proceso de resolución do problema e o coñecemento é difícil de representar mediante regras.

venres, 6 de novembro de 2015

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA

  • Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro.
  • Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática.
  • Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina.
  • Aplicacións á producción e almacenamento de enerxía.
  • Avances en Ciencias de Materiais.
  • Fabricación a nivel nanométrico.
  • Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.
  • Contribución á seguridade.
  • Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías. 

Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro.

 A nanotecnoloxía non é unha tecnoloxía específi ca; nin sequera un grupo de tecnoloxías ben defi nidas. A nanotecnoloxía é máis ben un campo moi amplo e heteroxéneo da tecnoloxía no que se dei- señan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas mantendo un control sobre o tamaño e a forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ó macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de tal maneira que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.
A nanotecnoloxía utiliza un amplo rango de disciplinas científi co-técnicas co fi n de estudar materiales, partículas e estruturas que implican a creación ou presenza de elementos que teñen polo menos unha dimensión espacial inferior aos 100nm, sendo un nanómetro a millonésima parte dun milímetro. Os materiais constituídos por estruturas tan pequenas, a miúdo presentan propiedades distintas aos materiais tradicionais independentemente de que estean compostos polos mesmos constituíntes químicos. Por exemplo, poden presentar novas propiedades mecánicas, ópticas, químicas, magnéticas ou electrónicas.

Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática.

Desta maneira, a nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de moi alta densidade de registro (por exemplo, 1 Terabit/polgada2) e as novas tecnoloxías de visualización a base de plásticos flexibles. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica molecular ou biomolecular, a espintrónica e a informática cuántica abrirán novos horizontes á tecnoloxía informática. A nanoelectrónica estará na orixe dunha nova xeración de computadores, teléfonos, automóbiles, electrodomésticos e calquera sistema de automatización necesario en calquera equipo de aplicación industrial ou doméstico.

Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina.

 No caso da nanobiotecnología, está a combinarse a enxeñería a nivel molecular coa bioloxía, ben manipulando directamente sistemas vivos, ou creando biochips como os que xa se están produciendo na actualidade inspirados en materiais biolóxicos. Nun futuro próximo, a nanobiotecnología proveranos con novas innovacións extraordinarias no campo do medicamento por exemplo, con novos sistemas de diagnóstico miniaturizados que poderían implantarse e utilizarse na detección precoz de enfermedades, recubrimientos e nanocompuestos desenvolvidos mediante o recurso ás nanotecnoloxías, non exclusivamente en a súa produción senón nos conceptos de deseño dos materialles constituíntes, que mellorarán a bioactividad e biocompatibilidad dos implantes, novas matrices soporte capaces de auto estruturarse que están a facilitar o desenvolvemento de unha nova xeración de materiais no ámbito da ingeniería de tecidos e dos materiais biomiméticos, abrindo a posibilidade, a longo prazo, de conseguir a síntese de órganos de substitución. Están a desenvolverse novos sistemas de administración dirixida de medicamentos e recentemente conseguiuse levar e introducir nanopartículas ao interior de células cancerosas para o seu tratamento, por exemplo, mediante calor.

Aplicacións á producción e almacenamento de enerxía.


 Tamén o campo da produción e almacenamento de enerxía poderá benefi ciarse, por exemplo, de os novos desenvolvementos en pilas de combustible ou sólidos lixeiros nanoestructurados que teñen o potencial para un almacenamento efi caz do hidróxeno. Están a desenvolverse tamén células solares fotovoltaicas efi caces e de baixo custo (por exemplo a «pintura solar»). Os avances no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán aforros enerxéticos a través dunha mellora dos illamentos, do transporte e dunha iluminación máis efi caz.

Avances en Ciencias de Materiais. 

 Os avances da ciencia dos materiais mediante o recurso ás nanotecnoloxías son de gran alcance e o seu impacto deixarase sentir en case todos os sectores. As nanopartículas xa se empregan para reforzar materiais ou funcionalizar cosméticos. Recórrese ao uso de nanoestructuras superfi ciales para conseguir superfi cies resistentes ao relado, hidrófugas, limpas ou estériles. O enxerto selectivo de moléculas orgánicas a través da nanoestructuración superfi cial permitirá avanzar na fabricación de biosensores e de dispositivos electrónicos moleculares. Así mesmo, pódense mellorar e facer avanzar enormemente os rendementos dos materiais en condicións extremas, coas consecuentes aplicacións nos sectores espacial e aeronáutico.

Fabricación a nivel nanométrico.

 A fabricación a nivel nanométrico esixe un novo enfoque interdisciplinar tanto na investigación como nos procesos de fabricación. Conceptualmente considéranse dúas vías de traballo: a primeira consiste na miniaturización dos microsistemas denominado enfoque «de arriba abaixo» ou «top down» e a segunda, en imitar a natureza mediante o desenvolvemento de estruturas a partir dos niveis atómico e molecular denominado enfoque «de abaixo arriba» ou «bottom-up». O primeiro podería describirse como un proceso de ensamblaxe, o segundo como un proceso de síntese. O enfoque de abaixo a arriba atópase en fase inicial de desenvolvemento, pero o seu impacto potencial é de gran alcance e podería alterar as rutas actuais de produción.

Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.

A investigación sobre os alimentos, a auga e o medio ambiente tamén pode benefi ciarse das nanotecnoloxías con, por exemplo, o desenvolvemento de instrumentos para detectar e neutralizar a presencia de microorganismos ou praguicidas. Mediante novas técnicas de nanoetiquetado miniaturizado podría realizarse o seguimento desde orixe dos alimentos importados. O desenvolvemento de métodos de recuperación baseados no uso de nanotecnoloxías (por exemplo, técnicas foto-catalíticas) permiten paliar e limpar o efecto da contaminación e outros danos ambientais (por exemplo, contami-
nación por petróleo da auga ou do chan).

Contribución á seguridade. 

A contribución á seguridade poderá realizarse a través de, por exemplo, novos sistemas de detección de alta especifi cidad de alerta precoz ante axentes químicos ou biolóxicos, sensibles ata o nivel molecular. O nanoetiquetado dos billetes de banco podería contribuír á protección da propiedade. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográfi cas para a comunicación de datos.

Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.


 Xa se comercializaron varios produtos desenvolvidos a través das nanotecnoloxías. Trátase de produtos sanitarios (vendaxes, válvulas cardíacas, etc.), compoñentes electrónicos, pintura resistente ao relado, equipos deportivos, teas antiarrugas e antimanchas e lociones solares. Os analistas cifran o mercado deste tipo de produtos na actualidade en aproximadamente 2.500 millóns de euros, pero opinan que ascenderá por centos de miles de millóns de euros para o ano 2010 e a un billón deas-
pués desa data.

venres, 23 de outubro de 2015

Tema 1 Sociedade do Coñecemento : Robótica

Tema 1 Sociedade do Coñecemento : Robótica                                             

  • Definición completa de Robot e Robótica. Explica os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot.
  • Características dos robots. 
  • Tipos de robots según o sistema de coordenadas. Captura de pantalla os debuxos de sistemas de coordenadas e os pegas en Open Office Draw, os recortas e engades os textos correspondentes co cadro de textos que aparece no cadro de ferramentas da parte inferior da pantalla. Unha vez rematado exportas o arquivo en formato .PNG e o insertas como imaxe no teu blog
  • Tipos de sensores empregados nos robots. En cada apartado inclue unha imaxe.
  • Clasificación xeral. En cada apartado inclue unha imaxe.
1.-Definición completa de Robot e Robótica.
En 1979, o "Robot Institute of America" define a un robot como: 'Un manipulador reprogramable e multifuncional deseñado para trasladar materiais, pezas, ferramentas ou aparellos específicos a través dunha serie de movementos programados para levar a cabo unha variedade de tarefas'. Os robots son capaces de realizar tarefas repetitivas de forma máis rápida, barata e precisa que os seres humanos. Dise que un robot ten intelixencia artificial (I.A.) debido a que ten a capacidade de obter información da súa contorna e en función desta actuar. Considérase a un robot como un axente autónomo intelixente cando cumpre os seguintes requisitos:
- Autonomía: O sistema de navegación reside na propia máquina, que debe operar sen conexión física a equipos externos.
- Intelixencia: O robot posúe capacidade de razoar ata o punto de ser capaz de tomar as súas propias decisións e de seleccionar, fusionar e integrar as medidas das súas sensores.
Poderiamos aproximarnos a unha definición de Robótica como:
o deseño, fabricación e utilización de máquinas automáticas programables co fin de realizar tarefas repetitivas como o ensamble de automóbiles, aparellos, etc. e outras actividades. Segundo Isaac Asimmov, a Robótica é a tecnoloxía aplicada aos robots.
O termo reprogramable refírese á capacidade dun robot de poder volver a ser programado.
O termo multifuncional refírese á capacidade dun robot de adaptarse a outra función cambiando o seu programa ou cabiando a súa ferramenta.
2.- Características de un robot.

- A precisión que teñen á hora de realizar unha acción ou movemento.

- A capacidade de carga, en quilogramos que o robot pode manexar.

- O grao de liberdade que teñen cos seus movementos. Adoita coincidir co non de articulacións que ten o robot.

- O sistema de coordenadas que especifica a que direccións se realizasen as súas movementos e posicións. Estas poden ser coordenadas cartesianas (x,e,z), cilíndricas, etc.
- La programación de cada robot o el poder de aprendizaje que cada uno tiene.

3.- Tipos de robots según o sistema de coordenadas.
.
O sensor traduce a información que lle chega do exterior nun impulso eléctrico, normalmente dixital (pasa ou non pasa corrente), que pode ser analizado e procesado pola unidade de control do sistema.
Existe unha gran variedade de sensores, entre eles podemos citar:
4.-Tipos de sensores empregados nos robots.
- Sensores de temperatura:
Un exemplo son os termistores: trátase de resistencias cuxo valor ascende con 
a temperatura (termistor PTC) ou ben diminúe coa temperatura (termistor NTC). 
Por tanto, depende da temperatura que o termistor permita ou non o paso da 
corrente polo circuíto de control do sistema. O símbolo e a aparencia dun termistor. 



- Sensores de posición:

Entre outros temos:

- Finais de carreira: Trátase dun interruptor que consta dunha pequena 
peza móbil e dunha peza fixa que se chama NA, normalmente aberto, ou NC, 
normalmente pechado.
-Magnéticos: Detectan os campos magnéticos que provocan os imáns ou as 
correntes eléctricas. O principal é o chamado interruptor Reed; consiste nun par de láminas metálicas de materiais ferromagnéticos metidas no interior dunha 
cápsula que se atraen en presenza dun campo magnético, pechando o circuíto.
O interruptor Reed pode substituír aos finais de carreira para detectar a 
posición dun elemento móbil, coa vantaxe de que non necesita ser empuxado 
fisicamente polo devandito elemento senón que pode detectar a proximidade sen contacto directo co feixe de luz que lle chega ao sensor.


-Ópticos: Detectan a presenza dunha persoa ou dun obxecto que nterrumpen 
Os principais sensores ópticos son as fotorresistencias, as LDR.


- Sensores de humidade

Baséanse en que a auga non é un material illante como o aire senón que ten unha condutividade eléctrica. Por tanto un par de cables eléctricos espidos (sen cinta illante recubríndoos) van conducir unha pequena cantidade de corrente se o ambiente é húmido; se colocamos un transistor en zona activa que amplifique esta corrente temos un detector de humidade.


- Sensores de son
Mediante un difragma que ao moverse polas ondas sonoras, despraza a placa dun condensador facendo variar a súa capacidade.



5.-Clasificación xeral.




Androides:

Os androides son dispositivos que se parecen e actúan como seres humanos. Os robots de hoxe en día veñen en todas as formas e tamaños, pero fóra dos robots que aparecen nas feiras e espectáculos, non se parecen ás persoas e por tanto non son androides. Actualmente, os androides reais só existen na imaxinación e nas películas de ficción.

 
Móbiles:

Os robots móbiles están provistos de patas, rodas ou orugas que os capacitan para desprazarse de acordo á súa programación. Elaboran a información que reciben a través de os seus propios sistemas de sensores e empréganse en determinado tipo de instalacións industriais, sobre todo para o transporte de mercadorías en cadeas de produción e almacéns. Tamén se utilizan robots deste tipo para a investigación en lugares de difícil acceso ou moi distantes, como é o caso da exploración espacial e das investigacións ou rescates submarinos.

Industriais:

os robots industriais son dispositivos mecánicos e electrónicos destinados a realizar de forma automática (sen a intervención humana) determinados procesos de fabricación ou manipulación. Os robots industriais, na actualidade, son con moito os máis frecuentemente atopados. Xapón e Estados Unidos lideran a fabricación e consumo de robots industriais sendo Xapón o número uno.
Os robots industriais xorden pola necesidade de:

- Fabricar produtos de maneira económica.

- Que os produtos sexan de calidade.

- Que dun mesmo produto póidanse elixir moitas opcións.

Como exemplo, pensa nun automóbil, dun mesmo modelo, podes elixir, a cor, o número de portas, o tipo de lamias, con ou sen alerón e todas as opcións de acabado interior. Unha fábrica de coches, que constrúe cada día uns mil coches, cada un cos seus distintas opcións, necesita utilizar robots para que estes coches podámolos comprar a un prezo alcanzable e teñamos garantía do seu funcionamento.










Robots para próteses médicas:

Son as próteses robóticas e os recentes robots de asistencia en quirófano (como o robot cirurxián Dá Vinci)



venres, 16 de outubro de 2015

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA.

 Tema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA.

  • Campo de aplicación.
  • Fines principais dos sistemas domóticos.
  • Define os 3 sistemas denominados como domóticos.
  • Pon exemplos de nodo, actuadores e dispositivos de entrada.
  • Fai a táboa cos dispositivos dunha vivenda con grao de automatización normal, indicando funcionalidade e aplicación de cada un

Campo de aplicación.                                                                                          Esta Instrución establece os requisitos específicos da instalación dos sistemas de automatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios, tamén coñecidos como sistemas domóticos.
O campo de aplicación comprende as instalacións daqueles sistemas que realizan unha función de automatización para diversos fins, como xestión da enerxía, control e accionamiento de receptores de forma centralizada ou remota, sistemas de emerxencia e seguridade en edificios, entre outros, con excepción daqueles sistemas independentes e instalados como tales, que poidan ser considerados no seu conxunto como aparellos, por exemplo, os sistemas automáticos de elevación de portas, persianas, toldos, peches comerciais, sistemas de regulación de climatización, redes privadas independentes para
transmisión de datos exclusivamente e outros aparellos, que teñen requisitos específicos recollidos nas Directivas europeas aplicables conforme ao establecido no artigo 6 doRegulamento Electrotécnico para Baixa Tensión.

 Fines principais dos sistemas domóticos.
 Os sistemas domóticos realizan o control integrado de múltiples elementos dunha instalacióncos fins principais de:
- Aumentar o confort, mediante a automatización de elementos da instalación.
- A xestión técnica do a enerxía, por exemplo para o aforro ou a eficiencia enerxética.
- Garantir a seguridade das persoas, os animais e os bens.
- Permitir a comunicación do sistema con redes de telecomunicación externas.

1. Sistemas de automatización que controlan aparellos ou sistemas tales como iluminación, climatización, persianas e toldos, sistemas de rega, control de electrodomésticos, etc.
Un sistema que controla a climatización, a apertura de persianas, a iluminación do local e a rega do xardín, que teña en conta as condicións meteorolóxicas presentes ou as súas previsións, mediante unha lóxica, considérase que é un sistema domótico, xaque recibe información de diferentes entradas, procésaa e decide o tipo de actuación sobre cada elemento controlado.
Un reloxo-programador simple de aceso/apagado ou similar non se considera un sistema domótico en si mesmo xa que, aínda que emita unha orde de aceso ou apagado, nonrecibe información externa nin procesa ningunha información. Con todo, se o reloxo programador esta integrado nun sistema como o descrito no parágrafo anterior, se considera parte do sistema domótico.

2. Sistemas de xestión da enerxía que controlan ou secuencian o aceso de varios
electrodomésticos, con obxecto de realizar un uso máis racional da enerxía, limitando a potencia máxima demandada ou adaptando o consumo a horarios nos que o prezo de a enerxía é menor. Cando unha iluminación conta unicamente cun sensor de presenza para evitar que a luz permaneza acesa sen ocupación do local, non se considerará un sistema domótico en si mesmo, pero se estivese integrado nun sistema máis complexo debería considerarse como parte do sistema domótico.

3. Sistemas de seguridade que sirvan para a detección de intrusos, incendios, fugas de auga ou gas, disparos de proteccións eléctricas e xestión da súa reenganche, recibindo información dos distintos subsistemas e executando ordenes de aviso, corte de subministración, previamente establecidas.
Os diferentes subsistemas (central de detección de incendios, central antirrobo, etc.)ademais deberán cumprir as prescricións regulamentarias propias que lle sexan de aplicación individualmente.

Pon exemplos de nodo, actuadores e dispositivos de entrada.
- El nodo sería un ordenador o un autómata que reciba señales de sensores de
temperatura, humedad, luz, etc. y procese dichas señales para dar órdenes a los
sistemas que actúan sobre la climatización, la iluminación, las persianas o el sistema de riego. Asimismo, podría estar conectada a la red de tecnologías de la información (RTI) para recibir información de las previsiones meteorológicas.
- Los actuadores serían el contactor que alimenta los motores de las persianas, la electroválvula del sistema de riego o un regulador de intensidad de luz.
- Los dispositivos de entrada serían los medidores de temperatura o humedad, la
células fotoeléctricas, etc. que envían información al nodo.

   Fai a táboa cos dispositivos dunha vivenda con grao de automatización normal, indicando funcionalidade e aplicación de cada un.


venres, 2 de outubro de 2015

TEMA 1 SOCIEDADE DO COÑECEMENTO


Crea unha táboa de 5x2. Na columna da esquerda irán os textos correspondentes os conceptos indicados mais abaixo (aprox 12 liñas en tamaño de letra 12). Na columna da dereita irán imaxes relacionadas descargadas de Internet nun tamaño proporcionado ó texto (o mesmo tamaño para todas as imaxes). Os conceptos (están definidos na pax 11 do libro e se trata de engadir información ata completar as 12 liñas necesarias) son os seguintes:
  •     Sociedade de información. 
  •     Sociedade do coñecemento.
  •     Brecha dixital.
  •     Alfabetización dixital.
  •     Adición as novas tecnoloxías.                                                               ACTIVIDADE1 


ACTIVIDADE 2

 Táboa en formato libre que incluia todos os conceptos da táboa 1 da páxina 13 do libro e unha imaxe de cada un deles. Os textos deben ser o do libro (non é necesario engadir nada).


 ACTIVIDADE 3
 Desenrola os seguintes conceptos da páxina 15 do libro mediante parágrafos de 15 liñas aproximadamente e letra de tamaño 12, ampliando a información do libro:


  • eAdministración.
  • Teletrabajo.
  • Gestión de tráfico.
  • eSalud.


 ACTIVIDADE4
 Desenrola os seguintes conceptos da páxina 15 ca información do libro (non é necesario engadir nada máis) e busca 2 imaxes para ilustrar cada concepto. Compón un documento de 2 ou 3 páxinas.


  • DNIe.
  • Certificado dixital.


luns, 21 de setembro de 2015

A miña música preferida

O meu grupo de música preferida é Chicago , é un grupo de rock e pop rock creado no ano 1967 na cidade de Chicago .
Chicago é , xunto con Blood, Sweat & Tears, a banda máis representativa, e a máis exitosa en términos comerciais, do que se deron a chamar Big Bands de Rock.
 O primeiro álbum apareceu baixo o nome do propio grupo, Chicago Transit Authority.
Contactei con este grupo de casualidade pois un dia escoitei soar unha cancion remasterizada de este grupo , indaguei nela e descubrín que se trataba de Chicago , non do grupo orixinal senón da nova xeración desta banda .
A primeira canción que escoitei foi un clásico , " If you leave me now " .
O meu disco favorito é Chicago X de 1976 no que está a anterior cancióneste contén valadas con un profundo tono relaxado denominado soft rock .
O cantante máis famoso deste grupo foi Cetera este entou na banda no ano 1967 e concluiu a súa etapa no ano 1985 logo dunha xira , foise según el para dedicarse a súa familia .